Stolica Portugalii słynie przede wszystkim z licznych zabytków kulturalnych pamiętających czasy potęgi tego iberyjskiego państwa. Zamierzchłe czasy talassokracji odbiły się wyraźnym śladem na infrastrukturze miasta, a także mentalności mieszkańców. Historię minionych dni przekazują w przyjaznej formie turystom przede wszystkim instytucje do tego powołane – galerie, przestrzenie wystawiennicze, czy niezliczone muzea. Pośród tych będących obowiązkowym punktem zwiedzania, warto wspomnieć o co najmniej kilku na co dzień niedocenianych obiektach, kryjących nie mniej ciekawe eksponaty.

Museu da Cerveja

Jednym z licznych zabytków Lizbony jest Museu da Cerveja. które odtworzyło w nieprawdopodobny wręcz sposób browar klasztorny, przenosząc swoich gości w realia XVI lub XVII wieku. Tutaj mogą poczuć atmosferę produkcji piwa przodków, kiedy czas, który mijał powoli, był wypełniony dogłębną ciszą i rzemieślniczą pracą. W ten sposób podkreślono okres, kiedy piwo wytwarzano energicznymi rękami zakonników, czy innych duchownych. Na pierwszym piętrze Museu da Cerveja organizatorzy postanowili uczcić dziedzictwo piwne Portugalii i krajów portugalskojęzycznych poprzez kolekcję, ukazującą korzenie kultury browarniczej w jej różnych aspektach. Opowiadana jest tutaj historia trunku, od jego powstania, ewolucji i historii spożycia, aż do początków obrotu na skalę przemysłową. Prezentowana jest także wystawa nietuzinkowych producentów, na przykład Cerveja da Madeira, Melo Abreu dos Açores, Central de Cervejas, Font Salem i Sumol Compal. Nie zapomniano o napoju z krajów tak egzotycznych jak reprezentacja piw z Brazylii, Angoli, Mozambiku, Wysp Zielonego Przylądka, Gwinei oraz Wysp Świętego Tomasza.

Museu da Água

Muzeum Wody w Lizbonie mieści się w szeregu pomników historycznych i budynków skonstruowanych w XVIII i XIX wieku, które stanowią ważny rozdział w dziejach zaopatrzenia stolicy w wodę. Należą do nich takie lokacje jak akwedukt Águas Livres, zbiornik Mãe d’Água das Amoreiras oraz Patriarcal, czy ponadto pompownia parowa Barbadinhos. Oprócz prezentacji zasłużonych dla miasta przestrzeni, które oferują odwiedzającym wyjątkową ścieżkę edukacyjną przez kanały wodne, instytucja posiada stałą kolekcję w jednym z budynków, pozwalającą z jednej strony zrozumieć związek między różnymi przestrzeniami a z drugiej strony poznać różne tematy związane z wodą. Jest ona podzielona na siedem tematów, które dotyczą wody w jej różnorodnych aspektach i powiązaniach, na przykład “Woda na Ziemi”, “Historyczne ramy czasowe zaopatrzenia w wodę, ze szczególnym uwzględnieniem Lizbony”, “Akwedukt Águas Livres”, “Od Companhia das Águas de Lisboa do Empresa Portuguesa das Águas Livres”, “Woda i nauki przyrodnicze o cyklu wodnym”, “Woda i technologia: miejski cykl wodny – uzdatnianie wody do spożycia przez ludzi i oczyszczanie ścieków”, “Plan zrównoważonej gospodarki wodnej”, a także “Edukacja i świadomość ekologiczna”.

Museu Nacional do Azulejo

Museu Nacional do Azulejo jest jednym z najważniejszych muzeów narodowych ze względu na swoją wyjątkową kolekcję. Bogactwem tej instytucji są z pewnością ogromne kolekcje płytek ceramicznych azulejos, z których słynie Portugalia. Same rękodzieło różni kulturę portugalską od wydawać by się mogło podobnej hiszpańskiej. Sam zaś budynek, w którym się znajdują się zbiory, mieści się w wiekowych wnętrzach klasztoru Madre de Deus, założonego w 1509 roku przez królową, infantkę Donę Leonor de Avis. Całość zbiorów opowiada w nadzwyczaj przystępny sposób historię azulejos od czasów muzułmańskich po współczesność.

Dodaj komentarz